Guadi Galego (1999)

Guadi Galego (1999)
English versión

TEXTO DE PAZ RAÑA LAMA


“Tiña a mirada máis grande que os ollos”.

 
Foi Iago Martínez quen, no seu libro sobre Lois Pereiro, escribiu unha das locucións que mellor debuxan a arte de pluralizar as emocións,
e velaí temos a mirada de Guadi repetindo a secuencia dos seus acordes que saben, en perfecta aleación, a cantos remotos e a voces contemporáneas: escuma, incandescencia, recendo e… es(tou)pido, por máis que a temperatura de fusión (tamén nas músicas) nunca é única e convén saber a concentración de cada ingrediente para deseñar a fórmula e chegar ao soño de conseguir o metal máis limpo, o ouro puro, que, para o noso gozo, posúe un brillo melancólico e unha alta condutividade.
A súa voz, neste disco cos necesarios Berrogüetto, provoca, como a urticaria, inflamación e comezóns intensas en áreas da nosa pel. Déixome acariñar pola brisa rítmica e sonora que percorre o desexo de expandirse na imparable busca da luz.
Escoito a Guadi e peregrino a pentagramas cuneiformes, a táboas de arxila, a esfinxes, ao teu Alén, e aférrome á teoría de que con ela a música ten a súa orixe no portal dos deuses, moito antes de que Hermes puxera as cordas no caparazón da tartaruga.
Benzón.

P.S. Logo chegou Xabier Díaz e a voz das músicas continuou feliz.

Paz Raña Lama



Foto © Xoan Piñón

3 comentarios:

Anónimo dijo...

A foto de Xoan maila palabra de Paz, un convite á festa da cultura, esa que se fai regueiro no deserto

Mercedes.R.Bolaño.

Víctor González dijo...

¡Fantástica Guad y fantástica foto! No nos conocemos en persona, pero conocí a Guille a través de un extraño libro que al final no se llegó a hacer, para los cocineros del Grupo Nove. En fin. Los caminos de todos se cruzan... Arrieros somos.
Un abrazo,

Víctor González dijo...

¡Fantástica Guad y fantástica foto! No nos conocemos en persona, pero conocí a Guille a través de un extraño libro que al final no se llegó a hacer, para los cocineros del Grupo Nove. En fin. Los caminos de todos se cruzan... Arrieros somos.
Un abrazo,