Antonio Sobrino Añón (1988). Taller de Alfarería Aparicio. Buño.

Antonio Sobrino Añón (1988). Taller de Alfarería Aparicio. Buño.

Mente, corpo, materia, obxecto

Nin é un persoeiro, nin alguén famoso. Trátase sinxelamente da instantánea dun vello oleiro de Buño (Malpica de Bergantiños, A Coruña), un dos escasos enclaves artesáns que aínda sobreviven na Galiza, cun fío suxeito entre ambas as dúas mans remata con agarimo a peza sobre o torno, decorada xa con inequívoca tenrura.

Publicada en 1988 no número 0 de Artesán, revista editada pola Asociación Galega de Artesáns, esta imaxe reflicte a sutileza, o bo facer, a coincidencia entre corpo e mente, e ese sosego do artífice a propósito da rutina, ó que alude o sociólogo norteamericano Richard Sennett en O artesán.

A artesanía como actividade fundaméntase na habilidade, o xuízo, o compromiso e a experiencia. Aspectos que precisan tempo..., e un diálogo permanente cos distintos materiais e cos problemas e resistencias que eventualmente presente cada un deles. Sennett promove así a noción de disciplina, “non como algo imposto, senón como un símbolo que representa a forza psicolóxica que hai que ter para sobrevivir e que cristaliza no hábito e, polo tanto, na rutina”. Un termo que pode ser ¡vivo e rico, e non necesariamente pobre e aburrido como se pensa a miúdo! O concepto de oficio convértese así en algo que é necesario dominar para crer e respectarse a un mesmo.

O certo é que ao pouco que o observador enfoque a súa retina sobre a panca formada polas mans deste protagonista anónimo, o seu fío e a propia peza, mesmo poderá vela xirar paseniño, lenta, moi lentamente...; aínda que, cada vez, máis e máis rotunda, facendo bo o aserto de Sennett: “a artesanía responde a un impulso ético de facer ben as cousas que se consideran importantes...”.

Vontade intelixente, mans, ferramentas e a propia peza fúndense nese preciso instante, formando de feito unha soa entidade dificilmente disociable. Consecuentemente, o resultado só podería ser un obxecto sen dúbida xenuíno, aínda que froito de todo un acervo ancestral e dunha longa serie de reconfortantes rutinas...


Miguel Bertojo


Enlaces relacionados



Foto © Xoan Piñón

2 comentarios:

Víctor González dijo...

Lo mejor es el pelo de este señor, una verdadera obra de arte ¡increíble! Si lograra reproducirlo en el diseño de una vasija... ¡Dios mío!
Unha aperta,

Víctor González dijo...

Lo mejor es el pelo de este señor, una verdadera obra de arte ¡increíble! Si lograra reproducirlo en el diseño de una vasija... ¡Dios mío!
Unha aperta,