Si te animas a viaxala. "A Horta de Carnati" (2007)

A Horta de Carnati (2007)


COMENTARIO DE MÓNICA SABBATIELLO

Se te animas a viaxala…

Para achegarme á súa atmosfera baixo as luces, até ter a pel ennegrecida.
E coa mente baldeira, adiviñala.
Todos os seus termos asociados son eróticos. Escuros e incitantes.
Destilada nunha horta é unha larpeirada. E déixase subir e baixar e que a escancien grolo a grolo. A súa xeografía está feita de tempo.
Os máis atentos quererán lamber as súas cicatrices, seladas por horas de soedade e penumbra.
Música de latexo negro, é a terra que baila.
É jazz ilustrado, contrabaixo, sexo e saxo, con zonas de silencio, segredos e penumbras.
Unha Eva actual e antiga.
É linguaxe de alusións, abstracto e evocador, arcaico e melodioso.
Como un engado, amosa un triángulo de encaixe, tanga de carne moura sobre o que nace o rubí. O premio vermello.
Viaxar até a fin é atravesar o baleiro, a zona escura. Con todo, como é vida e orgánica, a rentes dela amañécese. Mais coido que só os valentes.

Mónica Sabbatiello

Enlaces relacionados


Foto © Xoan Piñón



6 comentarios:

Fede dijo...

Es casi imposible no dejarse arrastrar a esa huerta de colores, de sabores, de esncias... con ganas de hacerse uno pequeñito, minúsculo, y recorrerla desde dentro mientras suena Miles Davis... allá al fondo....
Impresionante!!!!

Carlos Mamud (manufrancar@hotmail.com) dijo...

Es muy poco lo que puedo decir,siempre me sorprende lo que el ser humano ,un ser humano en un instante ,logra crear ,en una abstracción que sde pronto se vuelve cotidiana,y se transforma en algo erotico ,en un paisaje de otro mundo ,en una articulación lastimada de un animal.
En un vegetalq ue es el propio cuerpo,una luz que no ilumina pero que se hace más intensa.
Y en una poesia prosa que la devela para toods los que entendemos cada uno lo que necesitamos sentir.
Felicitaciones y gracias,por llevarme a un estado puro,de la mano de dos seres tal vez mas que humanos

Anónimo dijo...

Quizáis a máis fermosa cor é ese vermello xa maduro pola tenue luz.

Susana

Anónimo dijo...

Extraña e inquietante, esta foto cuenta a la perfección la sintonía que existe en la naturaleza (en el cosmos), yo no la encuentro erótica simplemente es visualmente irresistible. El relato de Mónica me sumerge en otro mundo, es hermoso y sensual, nos aproxima a una mujer también irresistible.
De nuevo perfecta sintonía entre texto e imagen.
Yo me animaría a viajarla.

Pablo Lesta

Anónimo dijo...

Extraña e inquietante, esta foto cuenta a la perfección la sintonía que existe en la naturaleza (en el cosmos), yo no la encuentro erótica simplemente es visualmente irresistible. El relato de Mónica me sumerge en otro mundo, es hermoso y sensual, nos aproxima a una mujer también irresistible.
De nuevo perfecta sintonía entre texto e imagen.
Yo me animaría a viajarla.

Pablo Lesta

Anónimo dijo...

adn convertido, reconvertido por la evolución en una muestra de amor...felicidades al fotógrafo, plasmo el alma unificándose con el cósmos, sin perder el erotísmo, la puerza de un encuentro, la magia de los cuerpos unidos.

un abrazo
corazón de cristal líquido
la gata roja