Emilio Cao - Fonte do Araño (1977)

English version

Formación do disco Fonte do Araño de Emilio Cao no estudo de gravación Audiofilm (Madrid). De esquerda a dereita: Xoan Piñón, Emilio Cao, Xosé V. Ferreirós, Bernardo Martínez e Antón Seoane.

A maqueta do disco de Emilio Cao "Fonte do Araño" xestouse en Foz (Lugo) entre Emilio Cao (voz, arpa e cítola), Bernardo Martínez (frauta) e mais eu (guitarra eléctrica), cun magnetofón Grundig TK847. Empregámonos a fondo durante días para conseguir as dez pezas que a compañía discográfica Novola escoitaría e posteriormente aceptaría para gravar en vinilo.

Previo ensaio en Mondariz (Pontevedra) con Xosé V. Ferreirós (gaita e percusión) do grupo Faiscas do Xiabre e Antón Seoane (zanfona e xilófono) que facía dúo neste tempo con Rodrigo Romaní, desprazámonos a Madrid e os días 18, 19 e 20 de abril do 77 nos estudos Audiofilm, quedaría rexistrado o disco. O destino e a intuición de Emilio quixeron xuntar unha liña que procedía do pop-rock e a música improvisada (Bernardo e Xoan), con outra mais perto da música tradicional (Ferreirós e Seoane) facendo unha fusión que resultou anovadora, enchendo o baleiro que existía, e tamén unha necesidade que tiñamos todos de facer algo distinto na música galega. A intervención de Nonito Pereira (produtor) sería fundamental neste feito.

As pezas populares "Pandeirada de Nebra", "Arrieiros de Moraña" e o "Romance de Bernardiño e Sabeliña" serían aportadas, adaptadas e arranxadas por Bernardo Martínez; Emilio tiña compostos temas propios como "Fonte do Araño", "Na noite de San Xoan", "Chegando ao Caurel", "No campo da festa", "Mentras ela fía" e "Baixaron as Fadiñas". Eu traballei particularmente na harmonización e nas voces desta última peza e nas adaptacións das outras. Para rematar, o tema psicoatlántico "E as gaivotas sobor de nós" foi o resultado dunha improvisación no estudo de gravación Audiofilm entre os tres de Foz.

En xeral, todos participabamos nos arranxos e discutiamos o máis axeitado para cada tema, dado que traballabamos con xenerosidade e sen límite de tempo. Respecto ás adaptacións aos instrumentos, cadaquén facía os seus. A conxunción que se produce en Fonte do Araño sería o inicio nos vindeiros anos de grupos como Milladoiro, DOA e marcaría o futuro de Emilio Cao como autor.